środa, 10 marca 2010

Inspiracje - Maska Czerwonej Śmierci cz. 1

Ponad rok temu pisałem o Masque of the Red Death, mini-settingu do Ravanloftu, wydanym w połowie lat dziewięćdziesiątych. Kiedy zakupiłem pudełko, wydawało mi się, że TSR próbował wejść na poletko Chaosium i Call of Cthulhu, jednak próba ta zakończyła się porażką i szybko ją zarzucono.

Maska Czerwonej Śmierci to system niszowy nawet pośród fanów Ravenloftu, którzy, powiedzmy to sobie otwarcie, stanowią niszę na polu graczy RPG. Stąd liczba osób nim zainteresowanych jest niewielka, podobnie jak tych, którzy weń grali czy prowadzili. Niemniej, grono to, choć nieliczne, trzyma się mocno, choć przydałoby się nieco świeżej krwi. Stąd poniższa inicjatywa, inspiracji do tego systemu. Może ktoś się nim zainteresuje?

Mówi się, że jeden obraz wart jest tysięcy, stąd zaczniemy od filmów:

1. Bram Stoker's Dracula - w zasadzie ten film jest obowiązkowy dla każdego, kto chciałby pokusić się o prowadzenie Masque of the Red Death. Zawiera w sobie wszystkie elementy, jakie decydują o charakterystycznej unikatowości settingu, nadje ton przygodom i stanowi wzorcowy model elementów, które powinny się znaleźć w przygodach. Mamy więc nadnaturalnego przeciwnika, który z łatwością dominuje nad ludźmi, przewyższa ich siłą, wiedzą oraz potęgą. Zdaje się on być niezwyciężony, jest złem wcielonym, istotą mroku, magiczną i przeczącą zdrowemu rozsądkowi oraz logice. Pochodzi z rejonów, gdzie panują dawne obyczaje, czarna magia nie umarła, a rozsądek i nauka nie cieszą się żadnym znaczeniem. Przeciwko niemu staje grupa odważnych ludzi, wspomaganych przez Mędrca, człowieka który nie odżegnuje się od dawnej wiedzy, a zaprzągł ją do machiny rozumu i oświecenia. Gdzieś po środku jest również piękna kobieta, która staje się osią konfliktu, za jej sprawą okazuje się, że bies w ludzkiej skórze nie jest tak do końca zły, co nadaje historii tragicznego wymiaru.

Film Coppoli można przełożyć na przygodę do systemu bez żadnego trudu, stanowi też kopalnię inspiracji do prowadzenia. Realia epoki zostały oddane z ciekawymi szczegółami (zwróćcie uwagę na "kaski" sanitariuszy w przytułku dla obłąkanych), kolejne lokacje aż tchną specyficznym klimatem (transylwańska wioska, zamek Draculi, Londyn to zupełnie inne, różne miejsca, każde o charakterystycznym nastroju), no i Prowadzący dowie się, jak ludzie się zachowywali, mówili, reagowali.

Poprowadzenie łowów na hrabiego Draculę według filmowego scenariusza może byc trudne, bowiem gracze zapewne będą znali fabułę. niemniej, dla chcącego nie ma nic trudnego, ale zawsze można wykorzystać wątki pozostawione przez fabułę: być może Renfield uciekł ze szpitala? Może za sprawą mocy Czerwonej Śmierci został przemieniony w pośledniego wampira i teraz robi wszystko, aby przywrócić swego pana do nie-życia? A co z miną, czy choroba minęła po zniszczeniu hrabiego? Skąd Van Helsing posiadał taką wiedzę, czy nie stoi za nim jakieś tajemne stowarzyszenie? Przykłady można mnożyć praktycznie w nieskończoność, wystarczy obejrzeć film z otwartym umysłem.

2. Sleepy Hollow Tim Burtona można nazwać nieświadomym orędownikiem Ravenlofta w kinie, większość jego filmów stanowi inspirację lub nawiązanie do tego settingu. Tak się ma rzecz z historią o Jeźdźcu bez Gowy, trapiącym miejscowość Sleepy Hollow. W zasadzie wszystko w nim pasuje do przygody, jeśli nie liczyć tego, że akcja rozgrywa się na początku, a nie na końcu dziewiętnastego wieku. Czarna magia i wiedźmy, nawiedzone lasy, demon powracający zza grobu, mroczne tajemnice i zbrodnia, układają się w mozaikę, idealnie pasującą do Maski Czerwonej Śmierci. Jeden efekt wizualny przemawia do mnie szczególnie: mgła wypływająca z lasu i gasząca pochodnie. W zasadzie, powinienem napisać Mgła.

Prowadzący znajdzie w filmie Burtona masę inspiracji: obyczajowość, pomysł na odizolowaną, ksenofobiczną miejscowość, w zasadzie zaprzeszły świat dwa dni drogi od cywilizacji, demona i kontrolującą go wiedźmę oraz intrygę, która od zwyczajnych pobudek prowadzi do nadnaturalnej zbrodni.

3. From Hell to kolejna lektura obowiązkowa dla Prowadzącego. Nie ma chyba bardziej kanonicznej postaci jak Kuba Rozpruwacz, pierwszy seryjny morderca na świecie, który zyskał taki rozgłos. Także Londyn i dzielnica Whitechapel stanowią naturalną scenerię: ciemne zaułki i mgła ciągnąca od Tamizy, przytłumione bicie Big Bena, stukot kół dorożki na bruku, śmiechy dobiegające z knajp i spelun i gdzieś w tle przerażająca, koszmarna zbrodnia.

Po raz kolejny film daje ogromnie bogaty materiał wizualny, który posłużyć może do wzbogacenia opisów i zbudowania wiarygodnego świata dookoła bohaterów. Co więcej, to również ogromna kopalnia pomysłów: postacie mogą chcieć zgłębić sekrety Masonów lub dociec, czy doktor Gull był inicjatorem, a może tylko wykonawcą planu. A co, jeśli stał za nim ktoś inny, a sprawa księcia Alberta była jedynie przykrywką? Co było w takim razie celem intrygi i kto za nią stał?

Pomysły na przygody, związane z opisanymi powyżej filmami:

1. Czerwona Gorączka. W Transylwanii zmarli niespokojnie wiercą się w grobach, a wampirzyce z nadzieją wyczekują na powrót swego pana. Przecież hrabiego Draculi nie ima się nawet sama Śmierć! I rzeczywiście, gęsta mgła snuje się u podnóża zamku, wilki wyją a w oknach komnat na najwyższej wieży pobłyskuje światło. Co dziwniejsze, w starym opactwie pod Londynem dzieje się tak samo. Profesor van Helsing podejrzewa, że hrabia mógł mieć ukrytych jeszcze kilka trumien, których śmiałkowie nie zniszczyli. Chce zebrać dawnych druhów, jednak państwo Harker wsiąkli jak kamień w wodę. Podobno Jonathan zachorzał, a Mina z szaleństwem w oczach mówiła o "jedynym lekarstwie"!

2. Duch ponad ciało - minęło sto lat i w bezksiężycową noc duch wiedźmy zdołał wyzwolić się spod władzy Hesseńczyka. Za sprawą magii wnuczki swojej siostry powrócił, aby wywrzeć zemstę an tych, którzy odebrali mu życie. Za namową upiora odnalazła ona grób konstabla Crane'a, ożywiła jego zwłoki i posłała przeciwko jego własnym dzieciom, jako nowego jeźdźca. Czy bohaterowie będą w stanie powstrzymać jego ostrze? A może Hesseńczyk wróci zza grobu, aby odzyskać duszę tej, która go dręczyła?

3. Cudowne dziecko - książę Albert był członkiem Zakonu Szkarłatnej Nocy, organizacji magicznej, która zwalczała Masonów, parających się magią. Niepoznani Mistrzowie nakazali mu spłodzić dziecko z wyznaczoną kobietą, co też uczynił. Wedle ich zamysłów i przypuszczeń, ma ono dysponować ogromną mocą, a dzięki pochodzeniu rodziców mieć zdolność do kontaktowania się z duchami Szczęśliwej Anglii i Perły w Koronie. Jednak książę zakochał się w niej i pojął ją za żonę. Masoni dotarli przez swoich szpiegów do tych informacji, porwali kobietę i próbowali dowiedzieć się, gdzie jest ukryta jej córka, ale miłość matczyna była silniejsza niż ból. Inspektor Abberline wpadł na trop intrygi, ale odkrył tylko jej niewielka część. Po jego śmierci Masoni stracili trop, ale nadal próbują go podjąć, tak samo jak Zakon Szkarłatnej Nocy. Wyścig po cudowne Dziecko trwa, a bohaterowie w jakiś sposób znajdują się w samym jego środku: agenci tajnych służb, magowie, a być może wysłannicy Merilna lub Kali stanowią śmiertelnie niebezpieczną mieszankę!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz